نتایج تحقیق جدید نشان داد، در موارد شدید ابتلا به کووید-۱۹ آنتی‌بادی‌های محافظ بدن قسمت متفاوتی از ویروس را هدف قرار می‌دهند و طی چندین ماه پس از عفونت به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد.

 دانشمندان ازجمله دانشمندان دانشگاه استنفورد ایالات‌متحده معتقدند که این یافته‌ها ارتباط جدیدی از روند بیماری و پاسخ ایمنی بیمار را بیان می‌کنند.

محققان دریافتند، افراد مبتلابه کووید-۱۹ شدید دارای آنتی‌بادی‌هایی هستند که پروتئین سنبله مورداستفاده ویروس، برای ورود به سلول‌های انسانی نسبت به پروتئین‌های پوسته داخلی سارس-کوو-۲ (SARS-CoV-۲) را هدف قرار می‌دهند.

اسکات بوید، از محققان تحقیق استنفورد گفت: «این تحقیق، از جامع‌ترین مطالعات انجام‌شده در مورد پاسخ ایمنی آنتی‌بادی افراد به سارس-کوو-۲ در طیف شدت بیماری، از بدون علامت تا کشنده است. ما چندین نقطه زمانی و انواع نمونه‌ها را ارزیابی و سطح RNA ویروسی را در سواب‌های حلق و گلو بیمار و نمونه خون آنالیز کردیم. این‌یکی از اولین روش‌ها با بینشی دیگر نسبت به این بیماری است.»

در این مطالعه، دانشمندان ۲۵۴ فرد مبتلابه کووید-۱۹ بدون علامت، خفیف یا شدید را که با آزمایش معمول یا غربالگری بهداشت شغلی  که در بخش مراقبت‌های بهداشتی استنفورد شناسایی شدند و یا با علائم کووید-۱۹ به کلینیک مراقبت‌های بهداشتی استنفورد مراجعه کرده بودند را موردبررسی قراردادند. به گفته دانشمندان، ۲۵ نفر از افراد دارای علائم، سرپایی درمان شدند، ۴۲ نفر در خارج از بخش مراقبت‌های ویژه بستری شدند و ۳۷ نفر در بخش مراقبت‌های ویژه تحت درمان قرار گرفتند. این مطالعه خاطرنشان کرد که ۲۵ نفر در این مطالعه براثر بیماری فوت کردند.

دانشمندان نتایج تجزیه‌وتحلیل نمونه‌های بیمار را چنین توضیح دادند: آنتی‌بادی‌هایی که پروتئین سنبله را تشخیص داده و به آن متصل می‌شوند از آلوده شدن ویروس به سلول جلوگیری می‌کنند. با این‌حال آنتی‌بادی‌هایی که سایر اجزای ویروسی را تشخیص می‌دهند بعید است از شیوع ویروس به سلول جلوگیری کنند. محققان سطح سه نوع آنتی‌بادی – IgG، IgM و IgA – را در بیماران ارزیابی کردند. آنان نسبت آنتی‌بادی‌هایی را که پروتئین سنبله ویروسی یا پوسته داخلی ویروس را هدف قرار داده‌اند، با پیشرفت بیماری و بیماران بهبود یافته و یا بیمارانی که بیماری آنان شدیدتر شد را بررسی کردند.

بوید گفت: «دریافتیم که شدت بیماری با نسبت آنتی‌بادی‌هایی که حوزه‌های پروتئین سنبله را در مقایسه با سایر اهداف ویروسی غیر محافظ تشخیص می‌دهند، ارتباط دارد.»

وی افزود: افراد مبتلا به بیماری خفیف تمایل بیشتری به آنتی‌بادی ضد سنبله دارند و افرادی که بر اثر بیماری فوت کردند دارای آنتی‌بادی بیشتری بودند که سایر قسمت‌های ویروس را تشخیص می‌دهند.

درحالی‌که این مطالعه روند پاسخ ایمنی در بین گروهی از بیماران را شناسایی کرد اما دانشمندان گفتند که هنوز تنوع قابل‌توجهی در پاسخ ایمنی ایجاد شده توسط بیماران، به‌ویژه بیماران مبتلابه بیماری شدید وجود دارد.

آنان معتقدند که پاسخ‌های آنتی‌بادی به‌احتمال‌زیاد تنها تعیین‌کننده نتیجه نیست. در میان افراد مبتلابه بیماری شدید، برخی ازبین می‌روند و برخی بهبود می‌یابند. برخی از این بیماران پاسخ ایمنی شدیدی دارند و برخی پاسخ متوسط‌تری نشان می‌دهند. بنابراین، موارد دیگری نیز دخیل و بخش‌های دیگری از سیستم ایمنی بدن درگیر هستند. توجه به این نکته مهم است که نتایج ما همبستگی‌ها را شناسایی می‌کند اما علیت را اثبات نمی‌کند.

دانشمندان همچنین دریافتند که در افراد مبتلا به بیماری بدون علامت و خفیف میزان آنتی‌بادی کمتری نسبت به افراد دارای بیماری شدید وجود دارد. سطح IgM و IgA به‌طور پیوسته در بیماران پس از بهبودی به میزان کم یا غیرقابل‌شناسایی طی یک دوره حدود یک تا چهارماهه پس از شروع علائم و میزان IgG به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد.

بوید گفت: «این نتایج کاملا با آنچه در ویروس‌های مختلف کرونا دیده می‌شود و به‌طور پیوسته در جوامع ما برای ایجاد سرماخوردگی وجود دارد، تطابق دارد.»

نتایج این تحقیق که در نشریه Science Immunology منتشر شده است.