یک سال بعد که وضعیت کرونا در کشور بحرانی شد اعلام شد که قرنطینه انجام شود اما نه به آن معنا که همه جا تعطیل شود نه یک سوم افراد برسرکار بروند و هیچ جا تعطیل نشد و حتی پرتکل های بهداشتی در سال ۹۹ سختگیرانه تر دنبال شد مراسمات مذهبی و غیر مذهبی حذف شد و تا حدودی اوضاع به روال سابق بازگشت.

در سال ۱۴۰۰ ماجرا کاملا متفاوت شد وضعیت انتخاباتی بود و کشور در یک فضای انتخاباتی بدون پرتکل قرار گرفت هرچه کارشناسان هشدار دادند اما توجهی نشد و این وضعیت ادامه پیدا کرد کنکور برگزار شد تا کرونای جهش یافته جنوب کشور را فرا گرفت و این امر باعث شد سیستان و بلوچستان و خوزستان از وضعیت بیماری کرونا وخیم اعلام شود و روزانه بیش از صد نفر در اثر کرونا جان بدهند نکته این بود که این بیماری برای افرادی که توانایی مالی نداشتند وضعیت بدتری داشت به قدری که مردم حاضر بودند در خیابان جان دهند اما به بیمارستان رجوع نکنند.

اما در تهران وضعیت کمی متفاوت پیش رفت داروهای کرونا به پایان رسید و دیگر حتی سرم برای بیماران کرونایی کمیاب شد واکسن که بماند در هیچ جای کشور وجود ندارد این مدت اعلام شد که ویروس کرونا دلتا به سرعت انتقال پیدا خواهد کرد و زمان قرنطینه فرد باید بین ۱۸ تا ۲۱ روز باشد نه ۱۴ روز اما این وضعیت به دلیل عادی انگاری هایی که اوایل سال صورت گرفت به وجود امد چرا که مردم دیگر به پرتکل های بهداشتی اعتقادی ندارند و این باعث شده تا کرونا در بین خانواده ها رسوخ کند و اگر فردی در یک خانواده به کرونا مبتلا شود دیگر افراد خانواده نیز قطعا کرونا خواهند گرفت.

با این تفاسیر اعلام شده در هر ۴ دقیقه یک ایرانی در اثر کرونا جان خود را از دست خواهد داد بنابراین پیشنهاد می شود به جای اینکه برخی از اعضای شورای شهر به فکر قبر مجانی برای مردم و بیماران کرونایی باشند به فکر گورهای خانوادی بروند چرا که این رویه می تواند بسیاری از خانواده ها را نابود کند به جای راهکار به دنبال قبر مجانی برای افراد نباشید این مردم به دنبال راهکار برای نابودی این بیماری هستند نه قبر مجانی.