اقتصاد پویا/  رئیس جمهور “هو” برنامه میان مدت و بلندمدت را در حوزه علوم و تکنولوژی ارائه نمود و رئیس جمهور فعلی نیز بر ادامه این برنامه ها تأکید نمود و اعلام کرد؛ اهداف و چشم انداز مشخصی برای ۲۰۰۶- ۲۰۲۰ داریم و در ۲۰۵۰ باید ثروتمندترین کشور دنیا از نظری فناوری بشویم.رئیس جمهور تأکید کرد که؛ تکنولوژی محور اصلی توسعه و پیشرفت جامعه بشری است و نوآوری همیشه نیروی مهم برای توسعه یک کشور و یک ملت بوده است.

      1995 – جوان سازی کشور از طریق علم و آموزش فناوری- پیشرفت سریع در بخش علم و فناوری جزء برنامه های اصلی توسعه اقتصادی و اجتماعی قرار گرفت.

     2006 – کشور مبتکر- رئیس جمهور برای اولین بار به روشنی هدف بزرگ ساختن یک کشور نوآورانه را بیان کرد و برنامه ملی میان مدت و بلندمدت برای توسعه علم و فناوری(۲۰۰۶- ۲۰۲۰) منتشر شد.

     2012-  توسعه  شاخص ها و ایده های نوآوری- ورود به یک کشور نوآورانه در سال ۲۰۲۰

    2050- تبدیل شدن به یک نیروگاه فناوری در سال ۲۰۵۰

تجربیات کشور چین در زمینه نوآوری و فناوری

     اولین تجربه): افزایش سرمایه گذاری برای تحقیق و توسعه: اولین موضوع، اختصاص پول و اعتبار برای ارتقاء نوآوری و فناوری است که کشورهای فقیر این امکان را ندارند.در سال ۲۰۱۳ هزینه تحقیق و توسعه چین ۶/۱۸۴/۱ میلیارد یوان بود که بیش از کل سرمایه گذاری تحقیق و توسعه ۲۸ کشور عضو اتحادیه اروپا به دلار آمریکا بود.تحقیق و توسعه چین در این سال ۰۸/۲% تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص داد و از آن به بعد رشد سرمایه گذاری برای فناوری ادامه یافت. بودجه تحقیقاتی چین توسط دولت مرکزی و دولت های محلی سرمایه گذاری و تأمین می شوند و سرمایه گذاری های دولت محلی در حال افزایش است.

     دومین تجربه): سیاست نوآوری و سیاست منطقه ای ارتباط تنگاتنگی دارند. نوآوری و توسعه چین توسط سه منطقه اصلی چین یعنی پکن- تیانجین- هبی (پکن)، دلتای رودخانه یانگ تسه(شانگهای)، گوانگدونگ، هنگ کنک و ماکائو و منطقه بزرگ خلیج پشتیبانی می شود و به این مناطق قدرت بیشتری برای اختصاص منابع می دهند. قوانین خاصی برای این مناطق تدوین شده است تا به نتایج مطلوبی برسند.( ایجاد مرکز نوآوری بین المللی علوم و فناوری با تأثیر جهانی)

     سومین تجربه): ایجاد خوشه بندی منابع اصلی علمی و فناوری برای شکل گیری اقتصادهای مقیاس در مناطق –توزیع امکانات بزرگ علمی و فناوری در مناطق جهت پیشرفت علمی در پکن، شانگهای،گوانگدونگ، هنگ گنگ- ماکائو و منطقه داوان؛ این مناطق نیاز داشتند تا دولت مرکزی در آنجاها سرمایه گذاری کند و دانشمندان علم و فناوری به این مناطق مهاجرت کنند.

     چهارمین تجربه): پشتیبانی از فناوری های نوظهور و توسعه استراتژیک صنایع استراتژیک نوظهور؛دولت چین صنایع و تکنولوژی های جدید را ارتقاء داد. پیش بینی برنامه ملی اطلاع رسانی در برنامه پنج ساله سیزدهم، پروژه ساخت زیر ساخت های اطلاعات جدید در سال ۲۰۱۸، برنامه توسعه هوش مصنوعی نسل جدید، برنامه توسعه صنعت داده های بزرگ (۲۰۱۶- ۲۰۲۰)، ایجاد ۸ منطقه آزمایش داده های بزرگ ملی،برنامه عملیاتی سه ساله برای توسعه رایانش ابری و ابر کامپیوترها(۲۰۱۷- ۲۰۱۹) و غیره از اقدامات مهم دولت مرکزی بود و سرمایه گذاری زیادی در این زمینه انجام شده است.

     پنجمین تجربه): مشارکت کارآفرینان،دانشمندان، محققان، شرکت ها و سایر نهادها برای نوآوری و تشویق آنها؛ همین برنامه ها باعث شده تا سال ۲۰۱۸ برخی از شرکت های کوچک به درآمدهای میلیاردی برسند.

     در سپتامبر سال ۲۰۱۴ نخست وزیر چین «لی کچیانگ» سیاست«کارآفرینی گسترده و نوآوری» را در انجمن داووس مطرح کرده است.در سال ۲۰۱۸ میانگین تعداد شرکت های تازه اضافه شده در چین به بیش از ۱۸ هزار رسید.تعداد اشخاص بازار برای اولین بار از ۱۰۰ میلیون نفر فراتر رفت.چین به دومین بازار بزرگ سرمایه گذاری در جهان تبدیل شده است.

     ششمین تجربه): ارتقاء فناوری در نوآوری و صنعتی شدن با نوآوری های مالی؛در ژوئیه سال ۲۰۱۹ ،دولت چین رسماً هیئت نوآوریSCI- Tech را در بازار سرمایه، هیئت نوآوری SCI-Tech  Star Market و غیره را  افتتاح کرد. هدف هیئت علمی و فناوری دستیابی به یکپارچه سازی عمیق تراز بازارهای سرمایه و نوآوری فناوری است.