وباتوجه به میانگین نرخ صفر درصدی رشد اقتصادی دردهه ۹۰ در سال‌های اخیر بیش از یک میلیون نفر از بازار کار خارج شده اند .

 به آمار بانک مرکزی ضریب جین ی GNIکه حکایت از شکاف طبقاتی واختلاف سطوح در آمدی می کند وهرچه به عدد صد نزدیکتر شود تضاد طبقاتی شدید تر میشود و بر اساس آمار بانک جهانی  اقتصاد ایران  برابر ۳۷٪ در سال (۲۰۱۵)ونرخ محرومیت را ۳۱.۴٪درسال ۱۳۹۹نشان می دهدکه حکایت  از اختلاف طبقاتی شدید در بین اقوام و ایالات واستانهای ایران است بطوریکه سیستان و بلو چستان با نرخ محرومیت ۶۲٪از متوسط ۳۱.۴٪بالا ترین نرخ محرومیت کشوررا داراست که حکایت از نابرابری شدید مناطق ایران است و اسفناکتر اینکه شنیده می شود در برخی نقاط این استان گاها”هنوز شناسنامه که مُثبِت  هویت ملی باشددر بین آحاد ملی در این مناطق موجود نیست .

 شلاق فقر بی رحمانه مردم این دیار رادر بر گرفته است یکی آنقدر پول دارد که در چین و ماچین و هندوشامات وقبرس و یونان وکانادا وترکیه وقطرو… برای خویش مِلک ودارایی پس انداز می کند و یکی در غم  نان و بهداشت ودرمان و اشتغال وخانه ای چند ده متری می سوزد واینها همه  معلول  بی تدبیری مدیران  نظام می باشد که بجای پرداختن به مردمشان در بندایدئولوژی و گاها آمیخته به اوهامات کشور مارا به ورطه نابودی سوق می دهند هم دین مردم  نعوذ بالله به مضحکه گرفته شده است و هم اقتصاد مردم طعمه دسائس نااهلان متوهّم تاریخ وبی تدبیری و بیسوادی آنان قرار گرفته است که سفره شان هر روزکوچکتر وکوچکترمیگرددبطوریکه ازکیک اقتصادبهره چندانی نمی برند وهیچ گوش شنوایی نیست و عجیبتر اینکه صدا های اعتراضی مردم را نمی شنوند و حتی به آمار های سقوط اعتبار و سر مایه اجتماعی  هم نگاه نمی کنند ودر جهت تصحیح راه وتصمیم گیریهای غیر کار شناسانه خود نیستند.

 افزایش نرخ محرومیت ،اقتصاد ایران دربین کشور های جهان به رتبه ۵۰ در سال ۲۰۱۵ سقوط داده است بطوریکه تولید ناخالص داخلی ایران دردوره ۳ساله تشدید تحریمهاها علیه ایران (۲۰۱۱-۲۰۱۴)  ۱۶۰ میلیارددلار آمریکا کاهش یافته باشد وشاخص فلاکتMisery index (تورم وبیکاری )رتبه ایران رادر بین ۱۵۷ کشور جهان بعد از زیمباوه به عدد۴۱۴.۷دارای بیشترین شاخص فلاکت وایران در سال ۲۰۲۲با شاخص فلاکت ۷۳.۳٪در بین ۲۰ کشور فقیر جهان رتبه ۱۹ را به خوداختصاص داده باشد .