حسین جلیلی بال/ زمانی می‌توانیم از بخش خصوصی یا دیگر کشور‌ها انتظار سرمایه گذاری داشته باشیم که شفافیت اقتصادی، رفع ساختار بسته و رفع انحصارگرایی را هم رعایت کرده باشیم. چرا بسیاری از سازمان‌های خاص معافیت مالیاتی دارند؟ ما باید فضای مسابقه را برای همه یکسان کنیم. نمی‌شود دست و پای بخش خصوصی را ببندیم و بگوییم حالا رقابت کنید. ما به دولت توسعه خواه نیاز داریم. آقای پزشکیان باید مدیرانی با بینش توسعه‌ای را انتخاب کند که فقط جلوی چشم خود را نبینند.

ایران فرصت‌های بی شماری برای سرمایه گذاری داخلی و خارجی دارد، اما این سرمایه گذاری همیشه بسیار ناچیزتر از حد انتظار است و این دقیقا معمایی است که سالهاست اقتصاد کشور را درگیر کرده است. فریال مستوفی، رئیس کمیسیون پول و سرمایه اتاق بازرگانی معتقد است تا زیر ساخت‌های سرمایه گذاری را ایجاد نکنیم نمی‌توانیم سرمایه خارجی و حتی داخلی جذب کنیم. تا زیر ساخت فراهم نشود، برداشتن تحریم و حل مشکل FATF هم دردی را دوا نمی‌کند.

این صحبت‌های مستوفی درباره سرمایه گذاران خارجی در شرایطی مطرح می‌شود که سرمایه گذاری داخلی هم چندان امیدبخش نیست. پرویز خسروشاهی، قائم مقام اسبق بیمه مرکزی می‌گوید: از سال ۵۱ تا ۱۴۰۰ متوسط سرانه سرمایه گذاری توسط بخش دولتی ۶.۵ درصد و بخش خصوصی ۱.۴ درصد بوده است. دولت برای رونق تولید مجبور به توزیع رانت شده. افراد ماشین آلات وارد می‌کنند بدون این که هدفشان تولید باشد.

فضای نا امن اقتصادی

امیرواعظ آشتیانی؛ نماینده سابق مجلس درخصوص وضعیت سرمایه گذاری در کشور به خبرنگار ما گفت: بحث سرمایه گذاری بحث جدیدی نیست به هر جهت بعداز دفاع مقدس تا به امروز بحث سرمایه گذاری بوده است و هر دولتی که سرکار می آید نسخه های مختلفی می پیچند اما این نسخه ها پاسخی نداشته اند.

وی در ادامه افزود: بحث اول اعتماد سازی در حوزه اقتصاد ، آرام کردن فضای اقتصادی کشور که در حال حاضر این فضا متشنج است  اما دراین فضا باید اولویت سرمایه گذاران داخلی باشد تا پول های سرگردانی که وجود دارد در مسیر سرمایه گذاری قرار گیرد.

این کارشناس اقتصادی در ادامه اظهارداشت: باید پول ها در مسیر کشاورزی، دانش بنیان و… هدایت شود اما افرادی که سرمایه گذاری می کنند باید آرامش اقتصادی داشته باشد، مهمترین فاکتور سرمایه گذاری اعتماد سازی است که باید اولویت باشد.

وی در ادامه افزود: بخشنامه ها و مقررات دست و پاگیری که ایجاد شده است، هر دولتی که می آید بخشنامه دلخواه می دهد و باعث سرگردانی سرمایه گذاران می شوند، بسته های حمایتی تعریف نشده است  و این آیین نامه ها بخشنامه های سلیقه ای شده است و دولت چهاردهم باید از اعمال سلیقه ای پرهیز کنند.

برنامه های دلخواه

امیرواعظ آشتیانی بیان کرد: اقتصاد ایران از گذشته تا امروز هر ۵ ساله برنامه توسعه می نویسند یا چشم اندازه ۲۰ ساله ای که زمان خاتمی نوشته سد اما سلیقه ای هر دولت اعمال کرد با توجه به اینکه برنامه ششم توسعه فقط ۲۵ درصد محقق شد و این امر نیز باعث شد تا سرمایه گذاران با چالش رو به رو شوند.

وی در ادامه اظهار داشت: دولت ها بدون برنامه هستند چرا که احزابی وجود ندارد تا به دولت ها کمک کند از سوی دیگر رییس جمهوری که انتخاب می شود متاسفانه باور ندارد که انتخاب شده است و وزرایی را انتخاب می کنند که کارآمدی لازم را ندارند و اقتصاد را نابود می کنند.

این کارشناس اقتصادی در پایان بیان کرد: اقتصاد ایران متاسفانه سیاسی، دستوری و دولتی است و باید چالش های اقتصادی باید برطرف شود متاسفانه برخی دولت ها به دنبال این هستند که چرخ را دوباره اختراع کنند.  چرا که عده ای بعداز دفاع مقدس به عنوان کارشناس نسخه هایی پیچیدند که این نسخه ها نه تنها نتوانستند اقتصاد را درست کنند بلکه ترمز اقتصاد را نیز کشیدند و نگذاشتند که اقتصاد پیش روی کند.