ﻣﺮور ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺨﺶ ﻣﺴﮑﻦ در دو دﻫﻪ اﺧﯿﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫـﺪ ﮐـﻪ ﺗﻮﻟﯿـﺪ و ﻋﺮﺿـﻪ ﻣﺴﮑﻦ ﺷﻬﺮی ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﭘﺎﺳﺨﮕﻮی ﺗﻘﺎﺿﺎی ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺧﺎﻧﻮارﻫﺎی ﺟﺪﯾﺪ و ﻧﻮﺳﺎزی واﺣﺪﻫﺎی ﻓﺮﺳﻮده ﺑﻮده اﺳﺖ اﻣﺎ ﺷﺎﺧﺺ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﮑﻦ در ﮔﺮوهﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ درآﻣﺪی ﯾﮑﺴﺎن ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﺪﻟﯽ ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺮای ﻣﺴﮑﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در اﯾﺮان ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻗﯿﺎسﺗﻄﺒﯿﻘﯽ ﻧﺒﻮده و وﺿﻌﯿﺖ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﯽ را ﺑﺮای ﺑﺮﺧﯽ از اﯾﻦ ﮔﺮوهﻫﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ.
ﺑﺮآوردﻫـﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﺸـﺎن ﻣﯽدﻫﺪ، ﺷﺎﺧﺺ دﺳﺘﺮﺳﯽ از ﺣﺪود ۸ ﺳﺎل در ﺳﺎل ۱۳۸۴ ﺑﻪ ﺣﺪود ۱۲ﺳﺎل در ﺳﺎل ۱۳۹۴رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻋﺪد ﺑﺮای ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺟﺎﻣﻌﻪ به دﺳﺖ آﻣﺪه درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﺧﺺ دﺳﺘﺮﺳـﯽ ﺑـﻪ ﻣﺴـﮑﻦ ﺑـﺮای ﮔﺮوهﻫﺎی ﮐﻢدرآﻣﺪ ﯾﻌﻨﯽ دﻫﮏﻫﺎی اول ﺗﺎ ﭼﻬﺎرم ﺑﯿﻦ ۱۹ﺗﺎ ۳۶ﺳﺎل اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﺧﺎﻧﻮارﻫﺎی ﮔﺮوهﻫﺎی ﮐﻢدرآﻣﺪ و ﺑﻪ وﯾﮋه دﻫﮏﻫﺎی ۱و ۲ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻗﺎدر ﺑـﻪ ﺗـﺄﻣﯿﻦ ﻣﺴـﮑﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد. ﻣﻘﺪار ﻣﺘﻌﺎرف ﺟﻬﺎﻧﯽ اﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺑﯿﻦ ۵ ﺗﺎ ۸ ﺳﺎل اﺳﺖ. اﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ ﻧﺸـﺎﻧﻪ ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﺑﻮدن وﺿﻌﯿﺖ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﮑﻦ ﺑﺮای ﮔﺮوهﻫﺎی ﮐـﻢ درآﻣـﺪ در ﮐﺸـﻮر اﺳـﺖ و ﭘﯿﺎﻣـﺪ آن اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﺪ ﻣﺴﮑﻨﯽ و ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﭘﻠﮑﺎﻧﯽ در ﻣﺤﻼت ﺷﻬﺮی و اﻓﺰاﯾﺶ ﺣﺎﺷﯿﻪﻧﺸﯿﻨﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺳﻬﻢ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﺴﮑﻦ در ﺳﺒﺪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺧﺎﻧﻮار از ۲۸درﺻﺪ در ﺳـﺎل ۱۳۸۴ ﺑـﻪ ۳۴درﺻـﺪ در ﺳﺎل ۱۳۹۳ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺳﻬﻢ در دﻫﮏﻫﺎی ﭘﺎﯾﯿﻦ درآﻣﺪی ﺣﺪود ۴۰درﺻﺪ است. در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﻘﺪار ﻣﺘﻌﺎرف آن در ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺣﺪود ۲۵درﺻﺪ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺳﻬﻢ از ﺳﺒﺪ ﺧﺎﻧﻮار در دﻫـﮏﻫـﺎی ﭘﺎﯾﯿﻦ درآﻣﺪی ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺎﻫﺶ ﺳﻄﺢ ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ و اﻓﺰاﯾﺶ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ دوﻟﺖ ﺑـﺮای اﯾـﻦ ﮔﺮوهﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﮔﺮوهﻫﺎی ﮐﻢدرآﻣﺪ ﺑﺨـﺶ زﯾـﺎدی از درآﻣـﺪ ﺣﺪاﻗﻠﯽ ﺧﻮد را ﺻﺮف ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﺴﮑﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺳـﺎﯾﺮ ﻧﯿﺎزﻫـﺎی ﺿـﺮوری ﺑـﺎ ﻣﺸـﮑﻞ ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. اﯾﻦ ﻣﺴاله ﺑﺎﻋﺚ ﮐﻤﺒﻮدﻫﺎی ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ، درﻣﺎﻧﯽ، ﻏﺬاﯾﯽ و… در اﯾـﻦ ﺧﺎﻧﻮارﻫـﺎ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ اﻓﺰاﯾﺶ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی دوﻟﺖ ﺑﺮای اﯾﻦ ﺑﺨـﺶﻫـﺎ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ. ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭼﻨﺎﻧﭽـﻪ دوﻟـﺖ ﺑـﺎ ﺳﯿﺎﺳﺖﮔﺬاری ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺨﺸﯽ از ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی ﻣﺴﮑﻦ در ﮔﺮوهﻫﺎی ﮐﻢدرآﻣﺪ را ﮐﺎﻫﺶ دﻫﺪ در ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮔﺮوهﻫﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﯾﺎﻓﺖ.
دولت یازدهم در سالهای ابتدایی فعالیت خود بحث مسکن اجتماعی را مطرح کرد، دولت یازدهم به پایان رسید و یک سال از دولت دوازدهم نیز سپری شد، در این رابطه هیچ اقدامی صورت نگرفت و تا کنون هیچ کسی نیست بتواند مسکن اجتماعی را معنا کند که منظور دولت از طرح آن چه بوده است.
در دولت دوازدهم وعده احیای بافتهای فرسوده را دادند و گفتند به جای اینکه برویم در بیرون از شهر برای مردم خانه بسازیم در داخل شهر بافتهای فرسوده را به انبوه سازان می‌دهیم و تسهیلات هم می‌دهیم تا زوجهای جوان به وسیله این واحدها نیاز خود را رفع کنند.
زوجهای جوان در ابتدای زندگی خود درآمد کافی ندارند یا اشتغال ندارند یا اگر کار نیز داشته باشند تازه کار خود را آغاز کرده اند و در نتیجه پس انداز قابل ملاحظه‌ای برای استفاده از مزایای وام مسکن اولی‌ها ندارند. با وامی که زوجهای جوان دریافت می‌کنند که در حدود 30 الی ۶۰ میلیون است دردی دوا نمی‌شود و با این پول نمی‌توان در داخل شهر خانه خرید.
Thursday, 25 April , 2024