روزهای گذشته یکی از اعضای شورای شهر تهران با وقاحت هرچه تمام تر در گفت وگو با روزنامه همشهری که متعلق به خود شهرداری است گفته که کارتن خوابی سبکی از زندگی در تهران است واقعا چرا باید این حرف از زبان شورای شهری بیان شود که قرار است به داد مردم برسند اما ظاهرا قرار است نمکی بر زخم مردم باشند.

سبک زندگی برای کسی که نداری را با پوست و استخوان درک می کند معنی ندارد چرا به دنبال حرف هایی هستیم که مردم را بیش از بیش ناراحت و دلسرد کنیم با این صحبت ها چه عایدمان می شود مردمی که از سر فقر حاضرند در خیابان ها بخواند تا اجاره ای پرداخت نکنند را با این حرف ها آزار می دهیم.

مردم تهران از سر نداری دو خانوار در یک خانه زندگی می کنند، پشت بام اجاره می کنند تا در پشت بام زندگی کنند برخی ها هم که حاضرند در پارک و خیابان بخوابند این ها سبک زندگی نیست این ها چهره فقری است که از شهر تهران نمایان می شود.

برخی ها به خاطر اینکه سبک زندگی رو به آنها یادآور نشوید حاضرند چندجا کار کنند حرف های مختلف از همه بشنوند اما این سیک زندگی رو شماها درک نمی کنید شمایی که در خیابان های تهران راه نمی روید و تنها تهران را از پشت شیشه های ماشین شخصیتان نگاه می کند شما چه می دانید آن کارتن خواب برای زندگی چه کارهایی انجام داده است که امروز به کارتن خوابی رسیده است چرا برای ان که با سبک های زندگی مردم آشنا شوید سری به خیابان های پایین شهر نمی زنید و بعد می آیید از سیک زندگی مردم می گوید شما جای مردم هستید.

مردم ندارند گرانی بر مردم فشار آورده است مردم نان شب ندارند شما از سبک زندگی برایشان تعریف می کنید سبک زندگی برای شمایی است که درکی ندارید نه مردم شریف ما که برای نان شب از صبح تا شب تلاش می کنند تا بلکه خانواده هایشان شب گرسنه سرشان را بر بالین نگذارند.

ای کاش حداقل به جای اینکه نمکی بر زخم مردم باشیم آنها را کمی درک کنیم تا با گفت و گوهایمان نیازاریمشان.

  • نویسنده : مونا ربیعیان