تحریم ها حالا تنها روی زمین و در صنعت نفت و صنایع خودروسازی و … خود را نشان نمیدهد .  به حدی که کارشناسان می گویند: تحریم ها حتی درآمد ایران از آسمان را نیز کاهش داده تا جایی که تحریم ها موجب از دست رفتن درآمد ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون دلاری ناشی از عبور هواپیماها از آسمان ایران شده است.

 نباید فراموش کرد که بازگشت به برجام بر ترازیت کالا به شدت اثرخواهد گذاشت زیرا به سبب تحریم ایران، مسیر ترانزیت شمال و جنوب و همچنین شرق و غرب دنیا، ایران محسوب می شود اما به دلیل قرارگیری کشورمان در لیست تحریم ها، بسیاری از کشورها از همکاری با ما و انتخاب مسیر تراتزیت کالای خود، ابا و ترس دارند.

به طور کلی و در مجموع بازگشت به برجام و رفع تحریم ها می تواند منجر به کاهش نرخ ارز شود که در این صورت اختیار نرخ ارز به دست بانک مرکزی می افتد و این نهاد می تواند نرخ ارز را در هر سطحی تثبیت کند و در نهایت منابع ارزی این بانک آزاد شده و بسیاری از مشکلات حل خواهد شد. در سال های اخیر رشد اقتصادی نیم تا ۱.۵ درصد داشته ایم و اکنون نیز با وجود تحریم های شدید گفته می شود رشد اقتصادی ایران برابر با ۲.۵ درصد خواهد بود و اگر تحریم ها رفع شود حتم بدانید رشد اقتصادی از ۲.۵ درصد به ۵ درصد خواهد رسید که در ۱۰ سال آینده این رشد بسیار چشمگیر خواهد بود. اگر به طور مداوم و مستمر ۵ سال رشد اقتصادی داشته باشیم، تحت این شرایط میزان درآمد مردم دو برابر خواهد شد.

 رفع تحریم ها و بازگشت به برجام همچنین می تواند بر روی بخش معدن کشور اثرگذار باشد زیرا ایران دارای ظرفیت های معدنی بسیار خوبی است البته در بخش صادرات کالاهای تکمیلی معدنی موفق نبوده ایم ، این در حالی است که کشورهایی مانند استرالیا و کانادا به شدت علاقمند به همکاری با ایران در این زمینه هستند. حوزه توریسم و خدمات فنی و مهندسی نیز از دیگر بخش هایی است که بازگشت به برجام و رفع تحریم ها می تواند بر آنها تاثیرگذار باشد.

 همچنین  بخش خدمات کشور در صورت رفع تحریم ها می تواند درآمدزا باشد به طوری که اگر این اتفاق بیافتد برای نمونه فقط در بازار عراق می توانیم سالانه ۳ تا ۴ میلیارد دلار پروژه های خدمات فنی و مهندسی داشته باشیم. و همینطور شاهد بازگشت دلار به کانال واقعی خد باشیم چراکه  کارشناسان می گویند وقتی قیمت دلار به طور غیرواقعی و مصنوعی ارزان شود، کالاها و خدمات خارجی در مقایسه با کالاها و خدمات تولید داخل، ارزان‌تر و مقرون به صرفه‌تر می‌شود. تمایل برای سفرهای خارجی به‌جای گردشگری داخلی و تقاضا برای اجناس خارجی به‌جای تولید داخل، افزایش می‌یابد. بنابراین تقویت مصنوعی پول ملی با ایجاد جذابیت برای کالاها و خدمات خارجی به اقتصاد داخلی آسیب می‌زند و این به نفع اقتصاد کشور نیست.