فرستادن کودکان به خیابان ها برای امرار معاش خانوارها موجب آزار شخصیت آنهاست که معمولاً به آن بی توجهی شده و نه تنها دوران کودکی، بلکه سالهای زندگی بزرگسالی آنها را نیز بر هم می ریزد.

به گفته کارشناسان مسائل اجتماعی، اثرات منفی مربوط به شرکت کودکان در کارهای دستفروشی، زباله گردی، شاگرد مغازه و سایر شغل ها به حدی است که عوارض شدید آن در آینده نه تنها گریبان خانواده بلکه جامعه را هم می گیرد.

روز ۱۲ ژوئن مطابق با ۲۳ خرداد هر سال به منظور افزایش آگاهی و فعالیت در زمینه جلوگیری از کار کودکان و به پیشنهاد سازمان بین‌المللی کار، روز مبارزه با کار کودکان نام گذاری شده است.

کار کودکان به عنوان یکی از مهمترین معضلات اجتماعی کشور شناخته می‌شود که با توجه به شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه در حال گسترش است لذا این جریان در نهایت منجر به گسترش بزهکاری در جامعه می‌شود و کُلیات زندگی شهروندان را تحت الشعاع خود قرار می دهد و برای همین، نباید تماشاگر این صحنه ها بود.

ادارات زیادی در سطح استانها متولی جمع‌آوری و ساماندهی کودکان کار هستند اما همچنان مردم با این معضل در سطح شهر مواجه هستند ضمن اینکه هر دستگاه اجرایی، دستگاه و ارگان دیگری را در این زمینه مقصر می‌داند و معتقدند همکاری لازم صورت نگرفته است.

موضوع کودکان کار باید تحت عنوان افراد بی‌سرپرست یا بدسرپرست به شکل خاص از طرف سازمان بهزیستی مورد توجه قرار گیرد چرا که این سازمان به لحاظ قانونی وظایفی را در این زمینه دارد و لازم است وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در این زمینه اقدامات لازم را انجام دهد، وزارت کشور هم باید در این مورد با سازمان بهزیستی همکاری کند به این دلیل که بهزیستی به تنهایی از عهده این کار برنمی‌آید.

مشکلی که در شرایط کنونی با آن مواجه هستیم شرایط اقتصادی فعلی کشور است، چرا که در این وضعیت موضوع ساماندهی کودکان کار به راحتی امکانپذیر نیست و باید فکری برای این موضوع کرد.

متأسفانه برخوردهای نامناسبی با این کودکان صورت می‌گیرد حتی در مورد حقوق اولیه‌ آنها می‌شنویم که مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرند و در این شرایط است که سازمان بهزیستی می‌تواند در حد توان خود با توجه به امکانات و منابعی که در اختیار دارد، این موضوع را ساماندهی نماید.

موضوع کودکان کار نسبت به بحث تکدی‌گری در شرایط بدتری  قرار دارد، چرا که بحث آینده کودکانی مطرح است که در حال حاضر کودکی را تجربه نمی‌کنند و به طور قطع آینده پرابهام و نامعلومی در انتظار آنها خواهد بود که برای آنها مناسب نیست.

کارشناسان می گویند سازمان بهزیستی باید این کودکان را تحت سرپرستی و آموزش قرار دهد و آموزشگاه‌هایی برای آنها ایجاد کند، چرا که در ارتباط با کودکان کار سازمان بهزیستی مسئولیت مستقیم دارد و باید به شکل جدی و مناسب به وظایف خود عمل کند، ضمن اینکه باید این شرایط که همه دستگاه‌های مربوطه از وظایفشان در این حوزه سلب مسئولیت می‌کنند، کنار گذاشته شود.

 در کنار این همه فرار مسئولان از حمایت از کودکان کار، که فرزندان تک تک مردم محسوب می شوند و هر کدام گناه بی عدالتی و نبود توجه به آنها را به بهانه نبود بودجه، امکانات و خلاء قانونی به گردن یکدیگر می‌اندازند یک کودک کار برای رفع مشکلاتش تنها خدا را صدا می‌زند و بس….

  • نویسنده : مونا ربیعیان ؛ سردبیر