پس از انقلاب، با توجه به اینکه تلقی رایج این بود که بهره همان رباست لذا بر حذف نظام بانکداری مبتنی بر بهره تاکید شد، اساسا وجود بانک ربوی در نظام اسلامی وصله‌اي ناجور محسوب می‌شد، تا در نهایت در سال 62 قانون بانکداری بدون ربا تصویب شد. این امر موجی از رضایتمندی را ایجاد کرد اما چیزی نگذشت که مشکلات خود را نشان داد. این نوشتار این مشکلات را تنها در ارتباط با فقه بررسی می‌کند و سایر جنبه‌ها را مسکوت می‌گذارد.