در حال حاضر در ایران سرانه پزشک به ازای ۱۰ هزار نفر جمعیت ۷/۱۱ است. در بسیاری از کشورها این عدد بیش از ۲۰ بوده و در کشورهای پیشرو در حوزه سلامت عموماً بین ۳۰ تا ۵۰ است.

سرانه پزشک متخصص در ایران ۹/۵ پزشک به ازای ۱۰ هزار نفر جمعیت است که این آمار برای کشورهای اروپایی عمدتاً بالای ۲۰ و حتی ۳۰ است. ایران در بین کشورهای منطقه نیز وضعیت خوبی در سرانه پزشک متخصص ندارد  این مسئله باعث ایجاد بازار انحصاری در ارائه خدمات تخصصی و به طبع آن افزایش هزینه‌ خدمات، کاهش کیفیت خدمات، صف طولانی انتظار و مفاسدی همچون دریافت خارج از تعرفه (زیرمیزی) شده است.

توزیع پزشکان در کشور نشاندهنده این است که  45 درصد پزشکان متخصص کشور در شهر تهران حضور دارند که دارای ۱۱ درصد جمعیت کشور است. سرانه متخصص در ۲۳ استان کشور کمتر از ۵ به ازای ۱۰ هزار نفر جمعیت است که آماری فاجعه‌بار و نشان دهنده وضعیت بحرانی این مناطق است.

بدیهی است در چنین شرایطی، صف‌های طولانی مطب‌ها و بیمارستان‌ها خصوصا برای ویزیت پزشک متخصص، ویزیت‌های چند نفره و عموما بسیار کوتاه، هزینه‌های بالای درمان و همچنین دسترسی سخت مردم به خدمات درمانی به‌ویژه در مناطق محروم رخ می‌دهد.

همه بارها از مقابل بیمارستان های مختلف در تهران و بسیاری از کلانشهرها عبور کرده و انبوه مراجعین که با شرایط بسیار بدی برای درمان و یا گرفتن نوبت به این بیمارستان ها که اغلب نیز از شهرستان ها مراجعه کرده اند، مواجه بوده ایم. این شرایط بسیار تاسف انگیز و تبعات زیادی را برای هم مردم و هم کشور به همراه دارد.

مساله کمبود پزشک در کشور و به خصوص در مناطق محروم و مرزی یک مساله جدی است و به بررسی کارشناسی و مدیریت ویژه نیاز دارد.

وی در ادامه افزود: در این بخش برنامه ریزی به سمتی رفته که فارغ التحصیلان پزشکی و متخصصین در رشته های مختلف از سهمیه مناطق محروم کمتر استفاده می کنند و این مساله سبب ایجاد مشکل و البته کمبود پزشک در این مناطق و تمرکز پزشکان و متخصصین در تهران و سایر کلانشهرها شده و نواحی محروم با مشکلات جدی در حوزه درمان مواجه هستند.

در مجلس و در کمیسیون بهداشت و درمان این پیشنهاد را داده ایم که پزشکانی که از سهمیه مناطق محروم استفاده می کنند، این دوره برابر مدت تحصیلشان باشد و در عین حال شرایط مناسبی برای طبابت پزشکان بومی در مناطق خود هم فراهم شود.

در عین حال وزارت بهداشت هم از افزایش ظرفیت استقبال کرده و اکنون زمان آن است که به جای نگاه کمی به کیفیت بپردازیم، افزایش ظرفیت نیز ضروری است اما باید به کیفیت بیشتر توجه کرد.