کاهش وابستگی صندوق بازنشستگی کشوری به منابع عمومی دولت، نیازمند اقدامات مهمی نظیر افزایش منابع ورودی و در آمد زایی برای صندوق، کاهش تورم، افزایش رشد اقتصادی، هدایت نقدینگی به سمت تولید واقعی، وجود ثبات ارزی، اصلاح برخی ساختار ها، استفاده از مدیران متخصص، کار آمد و با تجربه، اصلاح قوانین نامنطبق و نگاه آینده نگرانه به آن می باشد.
ادغام یا انحلال بنگاه های زیان ده و کمتر سود ده، اصلاح بنگاه های ارزنده جهت واگذاری به قیمت واقعی، اجرای برنامه فروش اموال مازاد غیر مولد، ایجاد ساختار های والدینی یا نظارتی ( parent ) به جای ساختار هولدینگ داری، بهبود نظام حاکمیت شرکتی در بخش اقتصادی، بورسی کردن بنگاه ها بر اساس قانون بازار های مالی، بهینه سازی ترکیب پرتفوی ( سبد سهام ) بورسی با حداکثر بازدهی، بهینه سازی ترکیب پرتفوی ( سبد سهام ) غیر بورسی و سایر ابزار های پولی و مالی از دیگر اقداماتی است که برای بهبود وضعیت صندوق بازنشستگی باید صورت گیرد.
همچنین سرمایه گذاری در بنگاه هایی با بازدهی مناسب و بلند مدت، ورود به کسب و کارهای آینده مدار و نو آورانه ( مانند شرکت های دانش بنیان، استارت آپ ها، شرکت های مبتنی بر ICT )، بررسی و تعریف طرح ها و پروژه های توسعه ای شرکت های تحت پوشش بر پایه افزایش ظرفیت ها و تنوع محصولات مبتنی بر دانش، حمایت از ایجاد و ارتقاء مراکز تحقیق و توسعه در شرکت ها به منظور بهره برداری از نتایج تحقیقات کاربردی، برنامه ریزی و سیاست گذاری دقیق در جهت افزایش بهره وری از ظرفیت منابع ( انسانی – مالی )، ایجاد ساختار تشویق و حمایت از ابداعات و نو آوری هایی که منجر به افزایش تولید و بهره وری شرکت ها بشود، توسعه زیر ساخت فناوری اطلاعات شرکت ها، تعریف دوره های آموزشی باز آموزی و ارتقاء دانش نیروی انسانی فعلی در جهت افزایش مهارت و توانمندی، ایجاد بستر رقابت برای هوشمند سازی و حرکت به سمت دانش بنیان شدن در صنایع و شرکت ها، ایجاد بستر مناسب برای سرمایه گذاری در حوزه صندوق بازنشستگی کشوری و فراهم نمودن فضای کافی برای فعالیت های سود آور اقتصادی از جمله اقدامات و موارد مهمی است که باعث می شود روند کاهش وابستگی مالی صندوق بازنشستگی کشوری به بودجه عمومی و‌ منابع دولتی سرعت بیشتری بگیرد و صندوق بازنشستگی کشوری به سمت شکوفایی گام بردارد.