بیماری هلندی یک مفهوم اقتصادی است که رابطه بین بهره برداری بی رویه از منابع طبیعی و رکود در بخش صنعت را بیان میکند. این مکانیسم برای اولین بار در کشور هلند بعد از کشف گاز طبیعی در دهه هفتاد میلادی و درنتیجه رکود بخش صنعتی به کار گرفته شد تا مجله اکنونومیست در سال 1977 نام بیاری هلندی را برای این نوع از مفهوم اقتصادی قرار دهد. این مفهوم بیان می دارد که افزایش درآمد ناشی از منابع طبیعی می تواند اقتصاد ملی را از حالت صنعتی بیرون آورد. این اتفاق به علت کاهش نرخ ارز و یا عدم افزایش آن در حد نرخ تورم صورت می گیرد که بخش صنعت را در رقابت ضعیف می کند. این بیماری اغلب مربوط به اکتشاف منابع طبیعی می شود که می تواند به «هر فعالیت توسعه ای که نتیجه اش ورود بی رویه ارز خارجی می شود» مربوط شود، مانند نوسان شدید در قیمت منابع طبیعی، کمک اقتصادی خارجی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی.